روند روزانه

بروبچز همه توی مونیتورهایشان هستند حوصلم سر میره می خوام با یکی حرف بزنم ولی کسی نیست میرم دم پنجره که به خیابون پر ترددی دید داره بر خلاف من کسی عادت نداره از پیاده رو به پنجره ها نگاه کنه یکم مردم رو نگاه می کنم ... بعضی ها خیلی جذابن بعضی ها خوش لباس و بعضی یه چیزای دیگه ... مثل همیشه این جمله میاد توی کلم "خب که چی ؟" بر می گردم سر میزم دارم وبلاگ می نویسم پ.ن :‌ انگار من هم دارم به ذکر مصیبت نویسها ملحق می شوم پ.ن ۲:‌متن فوق ذکر مصیبت نبوده و مستندی بود از یهی جایی ـ ـ